Epizody I-III
Podczas tworzenia Prequelowej Trylogii (Mroczne Widmo, Atak Klonów i Zemsta Sithów) nie wykonano fizycznie ani jednego pancerza klonów, w przeciwieństwie do oryginalnej filmów, w których wszystkie kostiumy stworzone były ręcznie (wtedy głównie ze względu na ograniczone możliwości techniczne). W Gwiezdnych Wojnach: Przebudzeniu Mocy postanowiono pójść staromodnym torem i każdy kostium wykonany był tradycyjną metodą, nie zaś renderowany komputerowo.
Tytuł III Epizodu – Zemsta Sithów – to zmodyfikowana wersja roboczej nazwy, jaką nadano VI Części – Powrotowi Jedi. Pierwotnie tytuł ostatniej części Oryginalnej Trylogii brzmiał Zemsta Jedi, lecz George Lucas zdecydował o zmianie nazwy, ponieważ uznał, że zemsta nie jest odpowiednią postawą dla rycerzy Jedi.
Ewan McGregor podszedł do roli Obi-Wana Kenobiego bardzo poważnie. Tak mocno zależało mu na dobrym zagraniu Mistrza Jedi, że wielokrotnie przestudiował niemal wszystkie filmy, w których grał Alec Guinnes (Obi-Wan w oryginalnej trylogii). Chciał w ten sposób jak najlepiej oddać styl wypowiedzi, mimikę i akcent oryginalnego Kenobiego.
Rasa E.T. istnieje w uniwersum Gwiezdnych Wojen. W Mrocznym Widmie, w scenie zgłoszenia przez Królową Amidalę wotum nieufności dla Kanclerza Valoruma, w pewnym momencie można dostrzec rasę istot bardzo przypominających słynnego kosmitę z filmu reżyserii Stevena Spielberga. Okazuje się, że w istocie są to ci sami obcy, których przedstawiciela poznajemy w filmie o małym kosmicie. George Lucas wykonał w ten sposób gest w stronę Spielberga, który jest jego serdecznym przyjacielem. Reżyser E.T. zamieścił z resztą w swoim filmie kilka Easter Eggów z Gwiezdnych Wojen.
Hayden Christensen jest jedynym aktorem w historii Gwiezdnych Wojen, który nie miał wpływu na wygląd miecza świetlnego używanego przez swojego bohatera. Powód takiej decyzji był dość prozaiczny – po prostu musiał być to ten sam miecz, który Obi-Wan Kenobi wręczył Luke’owi Skywalkerowi w Gwiezdnych Wojnach: Nowej Nadziei.
Gdy Anakin zabija tuskenów po śmierci swojej matki w Gwiezdnych Wojnach: Ataku Klonów, w tle sceny słychać głos Qui-Gon Jina. Nie jest to dzieło przypadku. Jak twierdzi oficjalny kanon, Qui-Gon już wtedy objawił się jako duch Mocy, próbując powstrzymać Skywalkera przed zgubnym w skutkach aktem zemsty. Jego wysiłki jednak zawiodły.
Trwające 142 minuty Gwiezdne Wojny: Atak Klonów do niedawna były najdłuższą istniejącą częścią gwiezdnej sagi. Pobił je dopiero Ostatni Jedi, liczący sobie łącznie 150 minut.
Mało brakowało, a 10-letni Han Solo pojawiłby się w Gwiezdnych Wojnach: Zemście Sithów. Przyszły szmugler miał wystąpić w sekwencji na planecie Kashyyyk, jako wychowanek Chewbacci, który miał pomóc Mistrzowi Yodzie w wytropieniu Generała Grievousa na planecie Utapau. Ostatecznie z pomysłu zrezygnowano.
Komunikator, którego Qui-Gon Jinn używał w Mrocznym Widmie, wykonany był z przerobionej damskiej golarki Gillette.
Roboczy tytuł drugiej części prequelowej trylogii brzmiał: „Wielka Przygoda Jar Jara”.
Podczas nagrywania scen walki mieczami świetlnymi w Gwiezdnych Wojnach: Ataku Klonów Hayden Christensen często odruchowo naśladował odgłosy zderzających się mieczy. Przestał to robić, gdy George Lucas żartobliwie zasugerował, że spece od efektów dźwiękowych pewnie poradzą sobie lepiej z tym zadaniem.
Atak Klonów, którego budżet produkcyjny wyniósł około 120 mln USD, był do niedawna najdroższym wyprodukowanym filmem ze świata Star Wars. Zmieniło się to po premierze Przebudzenia Mocy, którego łączny budżet opiewał na 200 mln dolarów.
Choć Hrabia Dooku jest wymieniony w napisach otwierających jako główny antagonista II Epizodu, pojawia się on dopiero w 76. minucie filmu.
Sokół Millenium pojawił się w jednej ze scen Zemsty Sithów. Koreliański frachtowiec YT-1300s możemy dostrzec podczas sekwencji rozgrywającej się na Coruscant, chwilę po tym, jak Obi-Wan i Anakin rozbijają okręt Generała Grievousa o powierzchnię planety. Jest to dokładnie ten sam statek, którym wiele lat później podróżuje Han Solo, jednak w trakcie wydarzeń z III Epizodu należy do innej kompanii przemytników, którzy również trudzą się transportem kontrabandy.
