Star Wars Komiks 02/2018: Cytadela Grozy – recenzja

Cytadela Grozy to drugi zeszyt serii Star Wars Komiks wydany w tym roku przez Egmont Polska, stanowiący poniekąd kontynuację poprzedniego numeru serii, czyli Doctor Aphry: Ściganej Przez Wszystkich oraz łączący serię o Doctor Aphrze z flagowym marvelowskim cyklem Star Wars. Za scenariusz odpowiadają dobrze znani czytelnikom komiksów Kieron Gillen i Jason Aaron, zaś rysunkami zajęli się Marco Checchetto, Salvador Larroca i Andrea Broccardo. Polski przekład jest z kolei dziełem Jacka Drewnowskiego.

Cytadela_Grozy

Już na wstępie mojej recenzji muszę zaznaczyć, że Cytadela Grozy jest najdziwniejszym i chyba najgorzej napisanym kanonicznym komiksem, z jakim przyszło mi obcować. Oś fabularna jest po części konsekwencją wydarzeń z poprzedniego zeszytu, skupiającego się na przygodach Doctor Aphry. Jeśli mieliście szansę go przeczytać, to wiecie, że niepokorna archeolożka zdobyła wówczas kryształ zawierający osobowość starożytnego Jedi – niejakiego Wiecznego Rura. Na początku Cytadeli Grozy Aphra odnajduje Luke’a Skywalkera i proponuje mu układ, dzięki któremu oboje zyskają coś potencjalnie bardzo cennego – niedoszły Jedi zdobędzie szansę przeszkolenia przez potężnego nauczyciela w postaci starożytnego Rura, zaś badaczka nieskończone źródło wiedzy o wydarzeniach sprzed tysiącleci. W umowie kryje się jednak haczyk, gdyż do uruchomienia kryształu potrzebna jest pomoc królowej władającej tytułową Cytadelą. Bohaterowie wyruszają na spotkanie z tajemniczą kobietą, a o sprawie dowiadują się Han, Leia i Sana Starros, którzy postanawiają wyruszyć na pomoc Luke’owi, sądząc, że został przez Aphrę uprowadzony.

SWK_2_18_1

I tutaj zaczynają się dziać naprawdę dziwne rzeczy…

Pominę fabularne niuanse, których nie chcę Wam zanadto zdradzać, abyście mogli sami kiedyś poznać tę historię (jeśli macie w sobie dość uporu i 20 zł w nadmiarze…), i od razu przejdę do mojej oceny. Widać wyraźnie, że scenarzyści starali się stworzyć dzieło na kształt gwiezdnowojennego horroru, jednak – chociaż wyszło im to nieco lepiej niż niesławnym Czerwonym Żniwom i Szturmowcom Śmierci – nie podołali postawionemu przed nimi celowi. Spod ich ręki wypełzł twór, będący dziwną mieszanką science-fiction, fantastyki, horroru oraz komedii, co było dla mnie wyjątkowo niestrawnym pomysłem.

Pojawiają się tu wielkie robale o mocno zakorzenionej hierarchii siły (które, wgryzając się w ciało ofiary, przejmują kontrolę nad jej układem nerwowym i zapanowują nad umysłem), lewitujące, gadające kryształy oraz królową, która bez wyraźnego powodu lubi wysysać siły witalne z osób owładniętych przez wspomniane wcześniej insekty (ze szczególnym uwzględnieniem rycerzy Jedi).

SWK_2_18_3

Muszę sprawiedliwie oddać, że dość mierną fabułę ratują zacne i wzbudzające uśmiech dialogi między bohaterami, które, choć podbudowują nieco ogólny odbiór komiksu, paradoksalnie rujnują w nim jakikolwiek klimat horroru.

Przyczepię się również aspektów graficznych. Nie wiem, kto wpadł na „genialny” pomysł, aby rysowanie jednej serii komiksowej powierzyć aż trzem osobom (sic!), ale efektem tego jest spory dysonans w odbiorze wizualnym, przez który co rusz byłem wybijany z – i tak dość miałkiego – klimatu. Otrzymaliśmy trzy niezwykle odmienne od siebie style graficzne, oddzielnie stanowiące kawał świetnego kunsztu rysowniczego, ale jako całość powodujące nieładny miszmasz.

SWK_2_18_2

Podsumowując moje rozważania na temat Cytadeli Grozy, nie mogę niestety z czystym sumieniem jej Wam polecić. Jak do tej pory niemal każdy komiks Nowego Kanonu oceniałem w najgorszym wypadku umiarkowanie pozytywnie, lecz najnowsze wydanie egmontowskiej serii muszę ze szczerym bólem serca ocenić na dwóję z plusem (plus wyłącznie za fajne dialogi i ładną, ale niejednorodną kreskę). Jeśli nie macie co zrobić z kwotą 20 zł, to wstrzymajcie się lepiej do następnego, czerwcowego numeru. Chyba że naprawdę mocno lubicie żarty Aphry i jej niezastąpionych droidów – wtedy możecie zaryzykować, ale wyłącznie na własne ryzyko.


Pragnę zaznaczyć, iż zrezygnowałem z wystawiania w swoich recenzjach oceny wyrażonej w liczbach, z uwagi na niemiarodajność i ułomność takiego systemu oceniania.

Autor recenzji: Mikołaj Sałasiński

  • Wydanie: 2/2018
  • Seria/cykl: Star Wars Komiks
  • Scenarzysta: Kieron Gillen, Jason Aaron
  • Ilustrator: Marco Checchetto, Salvador Larroca, Andrea Broccardo
  • Tłumacz: Jacek Drewnowski
  • Data polskiej premiery: 06.04.2018
  • Liczba stron: 124
  • Format: 170×260 mm
  • Oprawa: miękka
  • Cena: 19,99 zł

Dziękujemy wydawnictwu Egmont Polska za udostępnienie komiksu do recenzji.

Jeden komentarz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button

Wykryto Adblocka :(

Hej! Nasza strona to owoc pracy pasjonatów, lecz musi się również utrzymać! Działamy głównie dzięki reklamom, które wyświetlamy. Rozważ wyłączenie Adblocka, aby zapewnić nam możliwość dalszego dostarczania ciekawych treści.